Hobbyvoetbal…een fenomeen.
Je ziet ze op zaterdagmiddag uit alle hoeken en gaten van Urk komen. Mannen op fietsen en scooters, die met rare voetbal shirtjes en vreemde namen op die shirtjes richting het bos gaan om daar mee te doen aan een voetbal competitie die zijn gelijke in Nederland en misschien de wereld, niet kent. Een competitie waar iedere Urker man zich even kan uitleven, of je nu goed, slecht of super slecht bent. Zaterdag tussen 2 uur s’middags en 6 uur s’avonds wordt er gevoetbald. Wedstrijdjes van twee keer een half uur, begeleid door spraakmakende scheidsrechters met eigen regels en veelal partijdige vlaggers. Daarna komt het hoofdprogramma.
Ik zit nu dik 20 jaar op hobby voetbal en ik begin het ieder jaar leuker te vinden. De combinatie van een gestage aanvoer van dorpsgekken, mislukte talenten, voetballers die te “goed” voor SVU waren, kansloze types, noodfiguren en het lekker slap ouwehoeren onder het genot van koud bier in het zonnetje, is nu al jaren een soort therapie voor menig Urker man en is in die zin ook goed voor het huwelijk, omdat de man dan even lekker alle sores van zich kan af-voetballen, -ouwehoeren en -zuipen. Goed voor het huwelijk in zoverre de vrouw van de hobbyvoetballer het fenomeen heeft geaccepteerd. In het begin willen ze nog wel eens over zaterdagse uitjes en winkelsessies praten maar op den duur beseffen ze zelf ook wel dat het voor de algehele voortgang van het huwelijk beter is als ze de hobbyman op zaterdagmiddag en het begin van de avond z’n gang laten gaan.
Ik begon ooit op het knollenveld achter de SVU kantine waar je toen, op sommige plekken, binnen 100 meter, van ver beneden naar iets boven NAP ging. Na een mislukte basketbal carrière kwam ik via Jan Willem de Mug bij de Gebr. Meun terecht waar het middenveld werd stuk gescholden en gebuffeld door de Bles en de legendarische Gerrit Korf. Twee temperamentvolle, humoristische ouwehoeren die in het veld en aan de biertafel hun mannetje stonden. Rechtsbuiten, de toen nog razendsnelle en altijd fanatieke Fokke Snoek en Jan de Kaat op doel of in de spits. Zijn vader, de “Kaat” vlagde en was niet te beroerd om af en toe even het veld in te stormen om zijn vlagbewegingen kracht bij te zetten. Vaak moeten we dan weer om zijn bril zoeken die door de schermutselingen steevast van zijn neus vloog. Een prachtig team, waarin de huidige scheidsrechters Rein Kramer en Piet Snoek ook hun steentje bijdroegen, dat van iedereen kon winnen en verliezen, gesponsord door de humoristische eigenaren van snackbar de Gebr. Meun, Harm en Meindert. De enige patatzaak van Nederland waar je, vanwege de goede spullen en gezellige sfeer, tevreden naar huis gaat nadat je enorm bent afgezeikt.
Later kwam ik door toedoen van Jan Sjoerd “de lama” Romkes, in de tweede klasse terecht bij Bouwbedrijf Oost, dat vooral bevolkt was met de jongere garde dorpsgekken en ik kon daardoor direct aansluiting vinden. Uber dorpslegende de Lama was coach en verder speelden Jacob Ras en zijn broer de Ballo, Harjan Ruiten, de amazing Sam brothers Jan en Lucas, Albert “Keizerbitter” Barends, die papieren zakdoekjes als scheenbeschermers droeg, de altijd betrouwbare Evert van Keulen, de crossende en vloekende ouderling Albert Zwaan, de knapste gozer van Urk en tevens razendsnelle Pierter Taal, die later nog de eerste en laatste MVP van de hobby werd en zo sterk was dat hij auto’s kon tegen houden die weg wilden rijden en misschien wel de beste eenogige voetballer van Nederland Feddo Veenstra. Zoon van een dominee, die altijd platzak was en eeuwig alles bij elkaar moest bietsen maar door zijn guitige en vriendelijke kop toch wegkwam met de meest brutale voorstellen. Zo moet hij bij Drankenhandel Brouwer in Kampen een keer om een voorschot hebben gevraagd voor hij ook maar 1 seconde had gewerkt.
We werden het eerste jaar kampioen in de tweede klasse en stoomden door naar de hoofdklasse waar we ook direct kampioen werden met behulp van Cees Kramer die vooral toen liet zien dat hij eigenlijk een maatje te groot voor de hobby was. Intussen was het team flink veranderd en versterkt met ubercynicus Bertus Romkes, de red devil Marinus ten Napel en later een langharige verstoten lid van de band Jovink en de voederbietles en tevens de eerste katholieke hobby voetballer, beter bekend als The Lion King. Ook de broertjes van Cees, Jan (die alleen functioneerde boven de 23 graden) en de super snelle Jonathan Kramer kwamen het team versterken. Dat zooitje ongeregeld kwam samen in een garagebox op de schelpenhoek. Eerst in de box van Evert van Keulen en later een box verder, die de naam het “Clubhuus” kreeg en locatie was van menig gezellig samenzijn.
Die gezelligheid vond voor veel teams vooral plaats rond het voetbal veld onder de blauwe hemel of niet zo blauwe hemel en werd dan later voortgezet in diverse clubhuizen en het Urker uitgaansleven waar je tot diep in de nacht hobby voetballers met hun voetbal shirtjes nog aan, kon tegenkomen. Die shirtjes, waren meestal gesponsord door Urker bedrijven. Ik vraag me wel eens af of er een Urker bedrijf ooit 1 cent wijzer is geworden van die sponsoring. Ik vermoed dat veel sponsoren het hobby voetbal als een goed doel zagen en uit de goedheid van hun hart gedacht moeten hebben, dat ze hun arme hardwerkende werknemers toch niet zomaar bij de straat konden laten lopen in het weekend. Een soort sociaal project voor kansarme voetballers.
